کلاس درس آماتور

کلاس درس آماتور «نکاتی درباره اساس کار عکاسی»

برای گرفتن افقی دوربین در دست که یکی از معمول ترین شیوه ها در گرفتن عکس می باشد دوربین عکاسی را در کف دست چپ خود قرار می دهیم به گونه ای که تمام سنگینی دوربین روی کف دست شما باشد. انگشت شصت و انگشت اشاره خود را جهت تنظیم فاصله و حلقه فاصله تنظیم دیافراگم همیشه آزاد نگه داشته و به طور معمول به دور لنز حلقه کنید. تا همواره برای تنظیم فاصله یا فوکوس کردن و یا تغییر حلقه و دیافراگم آماده باشد.

شیشه مات

شیشه مات که زمینه صحنه یاب شما را گرفته در صورتیکه فاصله تنظیم شده باشد به صورت شفاف و واضح خواهد بود. در صورت میزان نبودن فاصله تصویر در شیشه مات غیر واضح دیده خواهد شد

دیافراگم

دیافراگم تنها وسیله ای است که شدت و میزان نور رسیده به فیلم عکاسی را در دوربین تحت کنترل دارد که به آن روزنه یا دیافراگم می گویند. دیافراگم در داخل لنز بوسیله ی حلقه ایی قابل کنترل است دیافراگم ها به ترتیب اعداد زیر است : ۲ و ۸/۲ و ۴ و ۶/۵ و ۸ و ۱۱ و ۱۶

وقتی دیافراگم باز است میزان نور بیشتری را می تواند از خودعبور دهد، تا زمانی که دیافراگم به حالت بسته تری قرار گرفته است. بنابراین لازم است هموراه میزان نوری را که به فیلم می رسد طبق شرایط نوری موجود که با آن عکاسی می کنیم تحت کنترل داشته باشیم تا فیلم ها به مقدار لازم نور دیده باشند .

نکته :هر چه درجه دیافراگم بزرگتر شود میزان نوری که از خود عبور می دهد به نصف مقدار قبلی کاهش می یابد . بنابراین عدد ۲ گشادترین عدد دیافراگم و عدد ۱۶ تنگ ترین درجه دیافراگم می باشد. دیافراگم ۲ نقش مهم رادر عکاسی ایفا می کند.

۱-کنترل شدت نور

۲-تأثیر بر عمق میدان وضوح تصویر

عمق میدان وضوح در تصویر

مقدار فضای واضح در تصویر عمق میدان وضوح نامیده می شود اگر فضای واضح در تصویر محدود باشد عمق میدان وضوح کم و اگر فضای واضح زیاد باشد عمق میدان وضوح نیز زیاد می باشد. با استفاده از دیافراگم های باز عمق میدان وضوح تصویر کم می شود و با دیافراگم های بسته عمق میدان وضوح افزایش می یابد.

اصول کادربندی

کادر، عامل تعیین حدود فضای عناصر تشکیل دهنده تصویر است و عکاس با در نظر گرفتن روابط خاص بین عناصر و جزئیات، تصویر را در آن محدود می کند.

در واقع، کادر اولین عاملی است که بیننده با آن تماس پیدا می کند، اما شکل کادر نیز در بیان تصویر موثر است.

امروزه در عکاسی از کادرهای مستطیل عمودی، افقی و مربع استفاده می شود.

انواع کادر

هر یک از این کادرها تأثیرات بصری ویژه ای دارند که باید از خصوصیات کلی آنها اطلاع یافت.

۱- کادرهای مستطیل افقی: اگر نقطه ای را در داخل کادر مستطیل افقی در نظر بگیریم و حرکتی برای آن تصور کنیم، به نظر می رسد که می تواند به سمت چپ و یا راست حرکت کند. این کادر با حالت عناصری که در امتداد خط افق گسترده شده اند، متناسب است.

۲- کادر مستطیل عمودی: نقطه مورد نظر در این کادر، فقط می تواند به صورت عمودی حرکت کند. کادر مستطیل عمودی، پویاتر از مستطیل افقی است؛ بنابراین، موضوع ها درآن پویاتر و پرجنب و جوش تر به نظر می رسد. این کادر با حالت موضوع هایی که شکل آنها عمودی است، همخوانی بیشتری دارد.

۳- کادر مربع: به دلیل تساوی بین اضلاع این کادر، دید بیننده به تساوی به چهار ضلع آن جلب می شود. به بیان دیگر، کادر مربع ساکن، آرام و بی تحرک است.

عوامل تعیین کننده کادررا می توان به طور کلی به دو دسته تقسیم کرد:

۱- موضوع

۲- عوامل هدایت کننده چشم

موضوع:

حالت کلی موضوع در انتخاب کادر موثر است. چشم انسان به مقتضای طبیعتش، عناصر و عواملی را که در امتداد خط افق گسترده شده است، به صورت افقی می بیند و اشکال و فرم های عمودی را در کادرهای عمودی تجسم می کند.

به طور کلی، انتخاب کادر باید با حالت جا افتاده و پذیرفته شده طبیعی موضوع که در نهایت به راحتی مورد پذیرش چشم بیننده قرار می گیرد، متناسب باشد.

برای عکسبرداری از یک یا چند عنصر عمودی از کادر مستطیل عمودی استفاده می شود اما هنگامی که عوامل متعدد می شوند و در سطح افق گسترش می یابند، کادر مستطیل افقی، مناسب تر است.

عوامل هدایت کننده چشم:

عواملی متعدد که در یک تصویر وجود دارد که چشم بیننده را به سمت و سوی خاص، هدایت می کند. این عوامل، موجب تعیین کادر نیز می شوند. از این نمونه می توان به جهت دید و یا سمت حرکت موضوع، خطها، سطح ها و تاریکی ها و روشنایی ها اشاره کرد.

به عنوان مثال اگر جهت و سمت حرکت موضوع، افقی باشد کادر افقی و اگر حرکت موضوع عمود بر دوربین باشد کادر عمودی مناسب است. این مسئله در مورد خطها، تاریکی ها و روشنایی ها، سطح ها و غیره مناسب است. در مجموع، حالت کلی موضوع و شکل عناصر تشکیل دهنده، که چشم به راحتی آن را بپذیرد و منطبق بر مفهوم عکس باشد، مبنای انتخاب کادر است.

اصولاً، مقابل رو به روی سمت حرکت و نگاه موضوع، بیشتر از فضای پشت سر او در حالت کادر افقی در نظر گرفته می شود.

تقسیمات درون کادرها

کادر دوربین های ۱۳۵ که ابعاد آن ۳۶×۲۴ میلیمتر است جزء کادرهای طلایی محسوب می شود.

کادرهای طلایی، دارای تناسبات هندسی موزون هستند که چشم بیننده آنها را خوشایندتر از تناسبات دیگر می پذیرد.

اگر طول و عرض این کادر را به وسیله خطوط فرضی به سه قسمت مساوی تقسیم کنیم، خطوط ترسیم شده را «مقاطع طلایی» و نقاط ناشی از برخورد این خطها را «نقاط طلایی» می نامند. اگر قطر یک مربع طول مستطیل با همان عرض مربع قرار دهیم کادر متسطیل طلایی به وجود می آید.

نورسنج دوربین

دوربین عکاسی مجهز به یک نوع نورسنج الکترونیکی داخلی است، که نور پس از عبور از لنز، مورد ارزیابی قرار می دهد. کادر اصلی نورسنج، صرفاً کمک به عکاس در انتخاب مناسب ترین روزنه دیافراگم مطابق با شرایط نوری است.

اگر به صحنه یاب دوربین خود بار دیگر نگاه کنید، به هنگامی که دکمه عکسبرداری را تا نیمه فشار دهید، با تغییر دادن حلقه تنظیم دیافراگم در روی لنز، دو لامپ کوچک قرمز رنگ، یکی در بالا و یکی در پایین سمت راست صحنه یاب و یک لامپ سبز رنگ در وسط آن دو خودنمایی خواهند کرد. که هر کدام از این لامپ ها که از نورسنج دوربین فرمان می گیرند. برای اعلام حالت خاصی در نظر گرفته شده اند.

۱- لامپ قرمز رنگ فوقانی: این لامپ زمانی روشن است که دیافراگم انتخابی شما بیش از اندازه باز شده، برای نتیجه بهتر و مناسب باید رزونه دیافراگم را کمتر از مقدار قبلی تنظیم نمود.

۲- لامپ قرمز رنگ تحتانی: این لامپ زمانی روشن می شود که، روزنه دیافراگم انتخابی شما بسیار تنگ است و اگر بخواهید با این شرایط عکس بگیرید، به فیلم تان به اندازه کافی نور ندیده و کمرنگ خواهد بود. بنابراین بهتر است، دیافراگم دوربین خود را باز کنید.

۳- لامپ سبز رنگ میانی: این لامپ نشان دهنده دقیق ترین حالت انتخاب دیافراگم می باشد. پس شما همواره باید سعی کنید هنگام عکاسی، درجه دیافراگم را در موقعیتی تنظیم کنید، که لامپ سبز رنگ نورسنج به علامت صحیح بودن دیافراگم روشن شود.

انواع لنزها:

عمده لنزها در عکاسی چهار نمونه هستند که به آن می پردازیم:

۱-لنز نرمال: لنز نرمال، لنز عادی، استاندارد است که فاصله کانونی اش تقریباً با قطر کادر تصویری که عکسبرداری می کند، برابر است. و زاویه دید آن به زاویه چشم انسان بسیار نزدیک است و بزرگنمایی آن حالت عادی دارد.

فاصله کنونی این لنز ۵۰ میلی متر است.

۲- لنز زوم: لنزی که فاصله کنونی متغیر دارد و با تغییر دادن فاصله کنونی و بدون جلو و عقب رفتن عکاس به وسیله دوربین به کادر مورد نظر خود خواهد رسید. لنزهای زوم، بیشتر در عکاسی هستند و خبری که سرعت عمل عکاسی زیاد است کاربرد دارد.

۳- لنز زاویه باز (واید اَنگل): لنزهایی هستند که فاصله کنونی آنها کمتر از لنز نرمال است. با کاهش فاصله کنونی، بر وسعت زاویه دید لنزها افزوده می شود. و با افزایش زاویه دید، درشت نمایی اجزای صحنه کوچکتر می شود.

لنزهای واید زاویه دید زیادی دارند و با آن می توان فضای زیادی را در عکس خود به جای داداز این لنز بیشتر در عکسبرداری استفاده می شود.

۴- لنز زاویه بسته یا تله: این لنز زاویه دید آن باریکتر و قدرت بزرگنمایی آن بیشتر از لنز نرمال است. این نوع لنز فضای محدودتری را از صحنه عکسبرداری می کند و در نتیجه درشت نمایی تصویر افزایش می یابد. تصویر در لنزهای تله درشت تر و فاصله کنونی بلندتر است. رایج ترین کاربرد لنزهای تله، برای عکسبرداری از فواصل دور است. همچنین وقتی که عکاس نمی خواهد به موضوع عکاسب نزدیک شود بسیار مناسب است. این لنز در صحنه های حیات وحش جانداران، صحنه های ورزشی، صحنه های خبری و …. مناسب است.