جایگاه عکاسی در عرصه هنر

جایگاه عکاسی در عرصه هنر  

تأثیر پیدایش عکاسی بر روند ادامه ی نقاشی را نمی توان کتمان کرد. می توان ادعا کرد که عکاسی در زمینه هایی به صورت غیر مستقیم از نقاشی حمایت کرد و به نقاشان این اجازه را داد که تصویری از طرحهای خود را داشته باشند تا سر فرصت در آتلیه یا محل کار خود با ذهنی بازتر و آرامش بیشتری به خلق اثر خود بپردازند. همچنین بطور مستقیم زمینه هایی در نقاشی ، مانند پرتره را تصاحب کرد و دامنه کار آن را گسترش داد. بطور مثال در حالی که فقط عده ی محدودی توانایی صرف زمان و هزینه ی مدل نقاشی شدن را داشتند ،عکاسان استودیویی می توانستند مشابه همین خدمات را خیلی ارزانتر در دسترس همگان قرار دهند. از اواسط قرن نوزدهم عکاسی استودیویی در طبقات مرفه و همچنین عکاسی توریستی و خیابانی رواج پیدا کرد . اما نقاشی پرتره هنوز توسط قشر مرفه و اشراف زاده با وجود هزینه ی زیاد آن مورد استقبال قرار می گرفت. اما هنر عکاسی اجازه می داد که تعداد بیشتری از مردم بتوانند تصویری از خود شان داشته باشند. از آن گذشته عکاسی قابلیت بازنگری در طبیعت را برای هنرمندان فراهم کرد. عکاسی بیشتر از نقاشی در شبیه سازی موفق به نظر می رسید و همچنین قابلیت شکار لحظه ها را فراهم می کرد که نقاشی از انجام آن عاجز بود.

آشنایی با انواع دوربین های دیجیتال و برخی اصطلاحات رایج

آشنایی با انواع دوربین های دیجیتال و برخی اصطلاحات رایج  

آشنایی با عکاسی در شب

آشنایی با عکاسی در شب 

عکاسی در شب (Night Photography) همانطور که از نامش پیداست هنگام غروب و یا تاریکی شب انجام می‌شود.

در عکاسی سنتی کمبود نور توسط نورهای مصنوعی و یا نوردهی در زمان بالا جبران می‌شد تا فیلم‌های عکاسی بتوانند نور کافی برای ثبت سوژه را داشته باشند.  

مروز فلاش‌های قوی و در عین حال دوربین‌های دیجیتال امکان بهره گرفتن از نورهای محیطی را برای عکاس ایجاد کرده است.

براسی (Brassai) و بیل برانت (Bill Brandt) دو عکاس برجسته‌ای هستند که نفش به سزایی در ارتقای عکاسی در شب داشته‌اند. براسی به خاطر عکس‌هایش از شب‌های پاریس و بیل برانت به ثبت تصاویری از شب‌های لندن در طی جنگ جهانی دوم.

کلاس درس آماتور

کلاس درس آماتور «نکاتی درباره اساس کار عکاسی»

برای گرفتن افقی دوربین در دست که یکی از معمول ترین شیوه ها در گرفتن عکس می باشد دوربین عکاسی را در کف دست چپ خود قرار می دهیم به گونه ای که تمام سنگینی دوربین روی کف دست شما باشد. انگشت شصت و انگشت اشاره خود را جهت تنظیم فاصله و حلقه فاصله تنظیم دیافراگم همیشه آزاد نگه داشته و به طور معمول به دور لنز حلقه کنید. تا همواره برای تنظیم فاصله یا فوکوس کردن و یا تغییر حلقه و دیافراگم آماده باشد.

نخستین عکس را چه کسی گرفت؟

 نخستین عکس را چه کسی گرفت؟ 

نخستین عکس را یک مخترع فرانسوی به نام «ژوزف نیسه‌فور نیسپه» در سال ۱۸۲۶ میلادی گرفت . او از یک صفحه فلزی حساس استفاده کرد که هشت ساعت طول می‌کشید تا عکس روی آن ظاهر شود. در دهه ۱۸۳۰ فرد دیگری به نام «لویی دگره» روش «نیسپه» را تکامل بخشید و نخستین دوربین عکاسی کارآمد را اختراع کرد.در همین زمان دانشمند انگلیسی «ویلیام هنری فاکس تالبوت» کاغذی اختراع کرد که به نور حساس بود و تصویری نگاتیو به دست می‌داد و به کمک آن تصویری پوزیتیو تهیه می‌شد . عکس‌هایی که تا پایان قرن ۱۹ گرفته می‌شدند حالت‌دار بودند، یعنی کسانی که در عکس بودند می‌بایست چند ثانیه بی‌حرکت حالت خاصی می‌گرفتند، زیرا چند ثانیه طول می‌کشید تا نوری که از سوژه می‌تابید روی مواد شیمیایی صفحه حساس درون دوربین اثر بگذارد. تا قبل از اختراع فیلم عکاسی از این صفحه‌های فلزی استفاده می‌شد .