| عکاسى اختراع یک فرد نیست بلکه ماحصل مجموع اکتشافات و تحقیقات افراد بسیارى در حوزه‌هاى مختلف شیمى و صنایع است. اثرات شیمیایى نور از گذشته‌هاى نسبتاً دور بر روى اجسام مختلف اعم از معدنى یا آلى شناخته شده بود و حتى در قرون اولیه، یک معمار رومى به دیگران همواره توصیه مى‌کرده که تابلوهاى خود را همیشه رو به سمت شمال بگذراند تا اشعهٔ خورشید بر آنها نتابد. اکنون بر همه شناخت شده است که نور، رنگ پارچه و گل و گیاهان مختلف را تغییر مى‌دهد و در نواحى کوهستانى و یا کنار دریا حتى پوست بدن را تیره مى‌سازد. | |
|
|
| سابقهٔ تاریخى اتاق تاریک یا جعبه‌اى که سوراخى کوچک در یک طرف آن ایجاد مى‌شد، به روزگار قدیم باز مى‌گردد. در قرن شانزدهم همه جا از این ابزار براى نمایش تصاویر استفاده مى‌شد. اختراع نخستین اتاقک تاریک را به لئوناردو داوینچى (۱۵۱۹-۱۴۵۲ م) وجووانى باتیستا دلاپورتا (۱۶۱۵-۱۵۳۸ م) هنرمند و مخترع ایتالیایى نسبت مى‌دهند. ژروم کاردان (۱۵۷۶-۱۵۰۱ م) امکان نصب یک عدسى محدب را در مقابل روزنهٔ اتاق تاریک مطرح کرد. | |
|
|
|
|
| در دههٔ سوم قرن هیجدهم دوربین نقش ابزراى کمکى در طراحى صحنه‌هاى معمارى را پیدا کرده بود و در همان سال‌ها، حساس بودن اصلاح نقره در برابر نور کشف شد. | |
|
در سال ۱۷۲۷ م هانریش شولتس پزشک آلمانى پدیده‌اى را کشف کرد که تأثیرى تعیین‌کننده در ثبت تصاویر داشت. شولتس مشاهده کرد که بطرى حاوى نمک نقره که در کنار پنجره قرار گرفته بود، دو رنگ شده است. سمت رو به نور بنفش تیره و سمت پشت به نور به رنگ اصلى نمک نقره یعنى سفید باقى مانده بود. وقتى شولتس بطرى را تکان داد رنگ بنفش محو شد. وى این آزمایش را چند بار تکرار کرد و نتیجه یکسان بود. این تجربه به نقطهٔ شروع پیوند علم شیمى با اتاق تاریک بود. ده سال بعد ”هه‌لو“ عضو فرهنگستان علوم پاریس مشاهده کرد که اگر کاغذى را با قلمى که مرکب آن نیترات نقره است بنویسیم، هرچند در ابتدا بى‌رنگ است، اگر در معرض نور قرار گیرد، رنگ نوشته سیاه مىشود.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
